Giriş: Diabetik nefropati, son dönem böbrek yetmezliğinin en yaygın nedenidir. Diabetik nefropatinin erken tanısı böbrek yetmezliğine gidişin önlenmesi açısından çok önemlidir.
Amaç: Bu çalışmanın amacı Tip 2 Diabetes Mellituslu hastalarda transferrin (TRF), seruloplazmin (CER), α2-makroglobulin (A2MG), α1-antitripsin (A1AT), IgG, IgM, β2-mikroglobulin (B2MG) gibi spesifik proteinlerin nefropatinin erken tanısında yararlılılığını araştırmak açısından nefropati gelişmiş ve gelişmemiş olanlarda incelenmesi ve glisemik kontrol ile ilişkisinin değerlendirilmesidir.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya nefropatili 34 Tip 2 DM'lu hasta ile yaş, cinsiyet, kilo, vücut kitle indeksi (VKİ) ve diabet süresi bakımından benzer özellikteki komplikasyonsuz 58 Tip 2 DM'lu hasta alınmıştır.
Bulgular: Serum TRF düzeyleri makroalbuminürili grupta kontrol grubuna göre anlamlı düşük (p<0.05), serum A1AT, serum ve idrar B2MG ve mikroalbümin düzeyleri ise yüksek olarak bulundu (tümü için p<0.001). Diabetik nefropatili grupta serum B 2MG ile fruktozamin arasında anlamlı olarak ters korelasyon bulundu (r=-0.739, p=0.023).
Sonuç: Sonuç olarak, makroalbuminürili Tip 2 diabetik hastalarda nefropatinin derecesi ile orantılı olarak serum TRF düzeylerinde azalma gözlendi. İdrar ve serum B2MG düzeyi nefropatinin derecesi ile orantılı olarak artmaktadır ve glisemik kontrolün değerlendirilmesi ve iyileştirilmesi ile ilişkilidir. Serum A1AT düzeyi de glisemik kontrolden bağımsız olarak tubuler hasarın gösterilmesi ve nefropatinin izlenmesinde önemli bir belirleyici olabilir.