Giriş: Diabetik nefropati, son dönem böbrek yetmezliğinin en yaygın nedenidir. Diabetik nefropatinin erken tanısı böbrek yetmezliğine gidişin önlenmesi açısından çok önemlidir.

Amaç: Bu çalışmanın amacı Tip 2 Diabetes Mellituslu hastalarda transferrin (TRF), seruloplazmin (CER), α₂-makroglobulin (A₂MG), α₁-antitripsin (A₁AT), IgG, IgM, β₂-mikroglobulin (B₂MG) gibi spesifik proteinlerin nefropatinin erken tanısında yararlılılığını araştırmak açısından nefropati gelişmiş ve gelişmemiş olanlarda incelenmesi ve glisemik kontrol ile ilişkisinin değerlendirilmesidir.

Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya nefropatili 34 Tip 2 DM'lu hasta ile yaş, cinsiyet, kilo, vücut kitle indeksi (VKİ) ve diabet süresi bakımından benzer özellikteki komplikasyonsuz 58 Tip 2 DM'lu hasta alınmıştır.

Bulgular: Serum TRF düzeyleri makroalbuminürili grupta kontrol grubuna göre anlamlı düşük (p<0.05), serum A₁AT, serum ve idrar B2MG ve mikroalbümin düzeyleri ise yüksek olarak bulundu (tümü için p<0.001). Diabetik nefropatili grupta serum B 2MG ile fruktozamin arasında anlamlı olarak ters korelasyon bulundu (r=-0.739, p=0.023).

Sonuç: Sonuç olarak, makroalbuminürili Tip 2 diabetik hastalarda nefropatinin derecesi ile orantılı olarak serum TRF düzeylerinde azalma gözlendi. İdrar ve serum B₂MG düzeyi nefropatinin derecesi ile orantılı olarak artmaktadır ve glisemik kontrolün değerlendirilmesi ve iyileştirilmesi ile ilişkilidir. Serum A₁AT düzeyi de glisemik kontrolden bağımsız olarak tubuler hasarın gösterilmesi ve nefropatinin izlenmesinde önemli bir belirleyici olabilir.