EISSN: 2980-0749
  Ana Sayfa | Amaç ve Kapsam | Dergi Hakkında | İçindekiler | Arşiv | Yayın Arama | Yazarlara Bilgi | Etik İlkeler | İletişim  
2024, Cilt 22, Sayı 3, Sayfa(lar) 113-124
[ İngilizce Özet ] [ PDF ] [ Benzer Makaleler ]
İdiyopatik Hiperandrojenemili Hastalarda Bisfenol A ve Fitalat Düzeylerinin İncelenmesi
Mert Üğe, Saliha Aksun, Sercan Mehmet Ertürk, Tuğba Öncel Van, Leyla Demir, Barış Önder Pamuk, Figen Narin
İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Atatürk Eğitim Araştırma Hastanesi, Tıbbi Biyokimya Anabilimdalı, İzmir, Türkiye
Anahtar Sözcükler: Bisfenol A, Fitalat, İdiyopatik hiperandrojenemi, Endokrin bozucular
DOI: 10.56615/tkbd.2024.13

Amaç: İdiyopatik hiperandrojenemi, kadınlarda hirsutizm belirtileri, artmış serum androjen düzeyleri, normal adet döngüsü ve normal yumurtalık morfolojisi ile seyreden bir hastalık olarak tanımlanır. Bu çalışmada, Bisfenol A ve mono-etilhekzil fitalat'ın bu hastalıkla ilişkisinin incelenmesi amaçlandı.

Materyal ve Metod: Araştırmaya 18-45 yaş arası toplam 91 birey dahil edildi. Hasta grubunu, endokrin polikliniğine hirsutizm bulgusu ile başvuran ve androjen düzeyi yüksek olan 43 kadın; kontrol grubunu ise hirsutizm bulgusu ve herhangi bir ek hastalığı olmayan 48 sağlıklı kadın oluşturdu. Bisfenol A ve mono-etilhekzil fitalat düzeyleri idrarda sıvı kromatografi-kütle spektrometri yöntemiyle ölçüldü.

Bulgular: Hasta grubunda idrar Bisfenol A düzeyleri, kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulundu (1,6 ng/ml; 0,55 ng/ml, p=0,035). Mono-etilhekzil fitalat düzeyleri ise kontrol grubunda, hasta grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulundu (1,81 ng/ml; 1,66 ng/ml, p=0,01). Lojistik regresyon analizinde odds oranları, BPA için 1,91 (%95 güven aralığı: 1,13-3,24; p<0,05), yaş için 0,91 (%95 güven aralığı: 0,81-1,01; p=0,09), fT3 için 18,74 (%95 güven aralığı: 3,86-90,85; p<0,05), prolaktin için 1,06 (%95 güven aralığı: 0,98-1,14; p=0,09) olarak bulundu.

Sonuç: Hiperandrojenemi etiyolojisinde daha az sıklıkla yer alan bu grupta, endokrin bozucu kimyasalların etkisinin incelenmesi çalışmamızı özgün kılmaktadır. Hasta grubunda Bisfenol A idrar düzeyinin kontrol grubuna göre yüksek olması, idiyopatik hiperandrojenemililerde Bisfenol A'nın etkisini düşündürmektedir. Kontrol grubunda ise mono-etilhekzil fitalat düzeylerinin daha yüksek bulunması, daha fazla ftalat metabolitinin incelenmesi ve daha fazla çalışma yapılması gerektiğini düşündürmektedir.


[ İngilizce Özet ] [ PDF ] [ Benzer Makaleler ]
Ana Sayfa | Amaç ve Kapsam | Dergi Hakkında | İçindekiler | Arşiv | Yayın Arama | Yazarlara Bilgi | Etik İlkeler | İletişim