Amaç: Glomerüler filtrasyon hızının (GFR) tahmininde, serum Sistatin C (sSC), β-2 Mikroglobulin (sβMg) ve Retinol Bağlayıcı Protein (sRBP) gibi düşük molekül ağırlıklı proteinlerin kullanımı önerilmektedir. Bu çalışmada tip 2 diyabetik hastalarda, bu proteinlerin serum düzeylerini tayin ettik ve kreatinin klirensi ile ilişkilerini değerlendirdik.
Gereç ve Yöntem: Yaş ortalaması 57.7±10.6 yıl olan, 62 kadın (%53) 54 erkek (%47), 116 tip 2 diyabetik hasta ile yaş ve cins eşli, yaş ortalaması 55.8±8.6 yıl olan, 17 kadın (%55) 14 erkek (%45), 31 sağlıklı kontrol olgusu çalışmaya dahil edildi. Olguların serum sSC, sβMg, sRBP ile serum kreatinin (sKre) ve idrar kreatinin düzeyleri çalışıldı.
Bulgular: Kontrol grubunda sSC, sβMg, sRBP ve sKre düzeyleri sırasıyla (Ort±SD) 0.84±0.16mg/L, 1.74±0.28 mg/L, 0.038±0.012 g/L, 0.77±0.12 mg/dL olarak bulundu. Diyabetik grupta sSC, sβMg, sRBP ve sKre düzeyleri sırasıyla 1.15 ±0.42 mg/L (p<0.001), 2.07±0.98 mg/L (p=0.003), 0.044±0.013 g/L (p=0.015), 0.89±0.34 mg/dL (p=0.003) idi. Diyabetik grup (94.9±37.3, ort±SD, mL/dak/1.73 m2) ile kontrol grubu (106.5±27.1, ort±SD, mL/dak/1.73 m2) arasında kreatinin klirensleri (KKli) istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermedi (p=0.11). Diyabetik grup KKli'lerine göre 1. grup klirens>80, n=71; 2. grup 79>klirens>50, n=31; 3. grup klirens<49 mL/dak/1.73 m2, n=14 olarak altgruplandı. Bu 3 grubun sSC (p=0.002), sβMg (p<0.001) ve sKre (p<0.001) düzeyleri arasında anlamlı farklılık bulundu, sRBP için fark bulunmadı (p=0.643). Yalnız 1. ve 2. grup arasında sSC anlamlı farklılık gösterdi (post-hoc p=0.036).
Sonuç: Çalışmamızda sSC, sβMg ve sRBP düzeyleri diyabetiklerde kontrol grubuna göre belirgin artış gösterdi. sSC ve sβMg serum düzeyleri hastaların GFR'leri azaldıkça göreceli olarak arttı, yalnızca 1. grup (klirensi normal) ve 2. grup (klirensi hafif azalmış) diabetiklerde sSC anlamlı farklılık gösterdi.